Zupa ogórkowa jak u babci

A na jesień, pochmurną, smutną i niezbyt piękną robię zupy. Takie babcine, proste i zawsze wychodzące. Barszcz, pomidorowa, kapuśniak, zwykła jarzynowa albo właśnie ogórkowa. Koniecznie z własnych ogórków. Jeśli nawet nie poprawi humoru, to na pewno skutecznie rozgrzeje. Talerz ogórkowej, dwie kromki świeżo upieczonego chleba (ekstra jak ktoś posiada wypiekacz do chleba) - czasami nic więcej nie trzeba.

Składniki:

* litrowy słoik ogórków kiszonych

* 4 marchewki

* pietruszka

* mały seler

* kawałek wędzonego boczku

* 5 ziemniaków

* listek laurowy, ziele angielskie, sól, pieprz

Przygotowanie:

Wszystkie warzywa oprócz ziemniaków i ogórków kroimy w drobną kostkę. Połowę wrzucamy do garnka razem z boczkiem, listkiem laurowym i zielem angielskim i gotujemy na wolnym ogniu przez około godzinę. Po upływie tego czasu wrzucamy resztę warzyw, pokrojone nieco grubiej ziemniaki oraz starte ogórki razem z sokiem powstałym w trakcie tarcia. Gotujemy ok. 20 minut, aż ziemniaki będą miękkie. 10 minut przed końcem doprawiamy solą i pieprzem, ewentualnie również odrobiną cukru.

Chłodnik litewski na pożegnanie lata

Koniec lata, to dla mnie bardzo poetycki czas. Wszystko wokół skłania do refleksji, przemijanie jest aż zbyt obecne, razi.

Im jestem starsza tym bardziej doceniam cykliczność życia, zataczanie kół przez wszystko co żyje, powtarzalność - choćby własną. To co kiedyś smuciło, czasami przerastało teraz jest źródłem siły i inspiracji. Moje myśli są spokojne.

Nie zawsze jednak poddaję się wszystkim zmianom, obserwuję, kocham to co widzę, ale jeśli chodzi o kulinaria nie zawsze idę "z duchem czasu". Chłodniki kojarzą się raczej z nowalijkami, wczesnym latem, wielkimi upałami - to prawda, wtedy są niezastąpione, ale ja chłodniki robię również teraz, sama nie wiem dlaczego - organizm domaga się już potraw jesiennych, ale ja nadal trochę tkwię w niedalekiej przeszłości.

Zresztą może bez przesady, może nie powinnam jedzeniu aż takiego sensu nadawać. Ważne, że cieszy mnie i ludzi dookoła. Żegnam więc lato tradycyjnym chłodnikiem litewskim.

Składniki: 

* 5 buraków z botwinką
* pęczek rzodkiewki
* 5 zielonych, dużych ogórków
* 1 litr jogurtu naturalnego
* sól, pieprz, cytryna, cukier
* koperek

Przygotowanie:

Buraki obieramy i kroimy w kosteczkę, paseczki, ważne że drobno. Wrzucamy je do niewielkiej ilości wrzątku i natychmiast wciskamy sok z połówki cytryny. Botwinkę myjemy, siekamy i również wrzucamy do garnka. Ogórki obieramy i trzemy na grubych oczkach razem z rzodkiewką i od razu rzucamy do garnka - razem z sokiem. Dodajemy sól, pieprz, cukier i jogurt, mieszamy. Buraki powinny się gotować aż zmiękną, w tym czasie chłodzimy to co już wymieszaliśmy w garnku. Dodajemy buraki, botwinkę i barwimy wodą w której się gotowały buraki. Trzeba uważać, żeby nie przesadzić i żeby nie wyszła woda zamiast przyjemnego, gęstego chłodnika. Chłodzimy jeszcze przez jakiś czas. Jemy, wspominamy pełnię lata i przygotowujemy się na przyjście jesieni.

Ciasto truskawkowe

Ostatnio opisywałam moje ulubione ciasto - szarlotkę na kruchym spodzie. Tym razem zastąpiłam jedynie jabłka cudownymi truskawkami. Wyszło cudownie - pięknie, pachnąco i smacznie. Przepis na ciasto znajduje się tutaj, także nie będę się powtarzać. Jedna uwaga tylko - truskawki są bardzo soczyste więc ja dodaję do nich podwójną porcję mąki ziemniaczanej, a jeśli są kwaśne to również kilka nadprogramowych łyżek cukru.

A w głowie już plany na to co można zrobić z truskawek - debiut zaliczony, czas na ciąg dalszy. Na pewno będą truskawki w syropie, mrożone truskawki i może również przetwory, jeśli czas się znajdzie i znajdę inspirację. Póki co rozkoszuję się ciastem.

Robiąc ciasto nieco przesadziłam z jego ilością, kiedy więc moje truskawkowe dzieło było ukończone zostałam z niewielką kuleczką pysznego, maślanego ciasta, które trzeba było wykorzystać. Stanęło na ciastkach wytrawnych w dwóch wersjach.

Wersja pierwsza: bazylia, ser, pomidor.                                            
Wersja druga: tymianek, ser, sól, pieprz.

A na koniec jeszcze jedno zdjęcie truskawkowe - w końcu ciasto truskawkowe jest tu gwiazdą ;)

Kuchenny prezent

Moja lista kuchennych gadżetów, o których śnię i marzę. Myślę zresztą, że nie ja jedna - każdy miłośnik gotowania myśli o mniejszych lub większych ułatwieniach. Moje największe marzenie: zmywarka; najmniejsze: rulonik, obierak do czosnku. Z obu bardzo bym się cieszyła. Ale są też pośrednie, pokażę wam zaraz co kupić mi albo komuś kogo znacie i kocha gotowanie, czyli kucharza lub kucharki, ale raczej takiego z zamiłowania :)

Zestaw do sushi - czyli coś co pozwoliłoby mi się wyleczyć z kompleksów i pozwoliło nabyć nowe umiejętności. Sprawdź cenę

Gliniany garnek do tadżinu - niepowtarzalny smak jaki udaje się osiągnąć gotując w tym garnku jest wart każdej ceny! Sprawdź cenę

Designerski chlebak - bo od przybytku głowa nie boli, a chlebak to najbardziej przeze mnie znienawidzony pojemnik. Sprawdź cenę

Patelnie Tefal Ingenio - by nie przebijać się do sąsiadów, jak w reklamie. Sprawdź cenę

Tarka do czekolady - fajny gadżet, którego sama sobie nigdy nie kupię z powodu ceny, ale chętnie bym dostała go w prezencie. ;)    Sprawdź cenę

 Takie małe marzenia, ale ich spełnienie dałoby dużo radości ;)

Szarlotka na kruchym cieście

To jest moje ciasto wyjściowe - proste, wiem że większość osób lubi ciasta owocowe, a do tego pięknie wygląda, świetnie smakuje i ma w sobie "to coś" ;) W zależności od sezonu używam różnych owoców, już nie mogę doczekać się sezonu na truskawki. Do ciasta można używać owoców mrożonych. Ja do nadzienie daję zawsze duuuużo owoców, mimo że w oryginalnym przepisie, który gdzieś kiedyś zauważyłam tych owoców powinno być 400-500 g.  Ja jednak podaję przepis na moją wersję z bogatym wnętrzem.

Składniki:

*400g mąki pszennej
* 8 łyżek
* szczypta soli
* 200 g masła

* 800-900 g owoców (po obraniu i oczyszczeniu, czyli np ja kupiłam 1,2 kg jabłek i wyszło z tego 850g)
* 8 łyżek cukru
* 2 łyżki mąki ziemniaczanej
* według uznania pozostałe dodatki, u mnie był cynamon
* jajko

Przepis:
Z mąki i pokrojonego, zimnego masła, soli i wody zagnieść ciasto. Wodę można dodawać powoli, a nie od razu wszystko - tak jest wygodniej. Zagniecione ciasto wstawiamy do schłodzenia do lodówki na co najmniej godzinę. W tym czasie zajmujemy się owocami - trzeba je obrać, usunąć wszelki pestki itp i pokroić w kosteczkę. Dodajemy do nich cukier, najlepiej brązowy, mąkę i ewentualne dodatki i mieszamy.
Kiedy ciasto jest schłodzone rozwałkowujemy je na placek o grubości 3-4 mm. Wycinamy z ciasta okrąg o 3 cm większy niż nasza tortownica, czy blacha (wystarczy przyłożyć blachę do ciasta i wyciąć nieco większe kółko). Ciasto przekładamy do formy, dociskamy spód i brzegi. Wyrównujemy nożem brzegi. Na ciasto przekładamy owoce i równomiernie je rozkładamy.
Z ciasta które pozostało wycinamy paski o szerokości ok 0.5-1 cm i robimy z nich kratkę - kładąc na zmianę raz z pasek pionowy, raz poziomy. Kiedy kratka jest gotowa z reszty ciasta przygotowujemy ozdoby - u mnie to są listki, ale niezbyt kłopotliwe są też np serduszka. Listki wycinamy kieliszkiem - najpierw kółko, a potem również kieliszkiem odkrawamy boki, tak że kształt listka gotowy. Żyłki robimy tępą stroną noża. Całe ciasto smarujemy z wierzchu roztrzepanym jajkiem i posypujemy cukrem.
Ciasto wstawiamy na 40 minut do piekarnika nagrzanego do 180 stopni.
Można jeść na ciepło i na zimno, szarlotkę polecam na gorąco z lodami - ten rodzaj ciast (trochę jak tarta) idealnie się nadaje do takiego deseru.

Zupa bułgarska z pulpecikami

Wiosna wdziera się już z każdej strony, również na talerzu trochę jej się znalazło. Pierwsza wyprawa na pobliski bazarek w tym sezonie zakończyła się przytarganiem do domu siatki pełnej pięknych warzyw. Polskich, nie polski, sezonowych czy nie - dały one mnóstwo radości, a smak ich jest i tak nieporównywalnie lepszy niż tych z supermarketu. Postanowiłam wyczarować z nich pyszną, sycącą, a jednocześnie piękną, kolorową, wiosenną zupę. A że przyjechała do mnie również porcja świeżutkiego mięsa mielonego prosto ze wsi, wybór mój padł na bułgarską zupę z pulpetami. Przepis prosty, zupa jest dość błyskawiczna, a smak ma niezwykle bogaty i lekki, jest przyjemnie kwaskowa, dużo w niej warzyw, a dzięki obecności mięsa może być samodzielnym daniem obiadowym i nikt nie powinien utyskiwać na brak drugiego dania. Polecam! ;)

Składniki:

* puszka krojonych pomidorów lub 4 dojrzałe pomidory
* pęczek cebuli ze szczypiorem

* 2 żółte papryki
* 3 marchewki
* 600 g mięsa mielonego - u mnie wieprzowina, ale drób, czy wołowina również będzie ok
* pół łyżeczki gałki muszkatołowej
* łyżeczka słodkiej papryki
* sól
* pieprz
* sok z 1 cytryny
* 1 jajko
* 1,5 l bulionu (ja użyłam drobiowego, ale warzywny również pasuje)
* 1/3 szklanki ryżu
* mąka

Przepis:

Ryż płuczemy, solimy i gotujemy zgodnie z zaleceniami z opakowania. Odstawiamy do ostygnięcia. Marchewkę kroimy w talarki, cebulę i szczypior drobno siekamy, paprykę kroimy w spore kostki, jeśli używamy świeżych pomidorów należy je sparzyć, obrać ze skórki i pokroić w kostkę, jeśli używamy puszki wlewamy po prostu całą zawartość do garnka. Warzywa wkładamy do garnka i zalewamy gorącym wywarem. Dusimy na małym ogniu, pod przykryciem przez pół godziny.
W między czasie przygotowujemy pulpety. Ugotowany ryż łączymy z mięsem oraz przyprawami: solą, pieprzem, gałką oraz papryką. Wyrabiamy na gładką masę. Formujemy średniej wielkości pulpety i obtaczamy w mące. Gdy warzywa spędzą w garze pół godziny delikatnie wkładamy do nich pulpety i dusimy przez kolejne 20-25 minut. Zupę można już wyłączyć.
Wbijamy do szklanki jajko, dodajemy do niego sok z całej cytryny oraz 2 łyżki zupy i dokładnie mieszamy. Miksturę powoli wlewamy do zupy, cały czas mieszając, aż trochę zgęstnieje. Zupa gotowa, można jeść!

Wiosenna sałatka z wędzonym tofu

Wiosna idzie, trzeba się zdrowiej poodżywiać, nabrać energii i radości życia. Ta sałatka zapewnia to wszystko. Jest idealna, zdecydowanie jeśli chodzi o sałatki domowej roboty lubię tę najbardziej - jest delikatna, ale i wyrazista, lekka jak piórko i pyszna. Niczego więcej mi nie trzeba, mogłabym jeść no powiedzmy co drugi dzień ;)

Składniki:

* pół kostki wędzonego tofu
* ząbek czosnku
* pół papryczki chilli
* dwa liście sałaty
* pół pomidora
* pół ogórka
* 10 oliwek
* 10 kaparów
* garść kiełków słonecznika
* pół cytryny
* dowolna oliwa z oliwek - ja używam aromatyzowanej chilli
* ulubione zioła
* sos sojowy

Przygotowanie:

Sałatę, ogórka, pomidora i kiełki myjemy i wrzucamy do miski - pokrojone tak jak kto lubi. Do tego dodajemy oliwki, kapary i sos z cytryny. Rozgrzewamy suchą patelnię, ewentualnie z odrobiną oliwy i grillujemy pokrojone w kostki tofu z każdej strony - będzie dzięki temu przyjemnie chrupało. Pod koniec grillowanie na górę każdej kostki lejemy odrobinę sosu sojowego, wzbogaci smak tofu, które według niektórych jest mdłe. Na momencik wrzucamy na patelnię również pokrojone w krążki chilli i plasterki czosnku. Trzeba uważać by czosnek się nie spalił, bo będzie gorzki. Mi udało się w ostatniej chwili, co widać na zdjęciu ;) Wszystkie składniki z patelni wrzucamy do miski z sałatką, polewamy oliwą, posypujemy ziołami i zajdamy!

Lasagne chili con carne

Chili con carne najlepiej smakuje z taco. Tak mi się wydawało do czasu, kiedy nie przyrządziłam tej lasagne. Danie kompletnie zmienia charakter, ale nadal cieszy. No i wykorzystanie makaronu jest dla mnie dużo mniej problematyczne - taco nie znajdziemy na półce w każdym sklepie niestety, a samodzielne przygotowanie też nie jest proste.

Składniki na 2 duże (lub 4 małe) porcje:

* 400g wieprzowego mięsa mielonego
* puszka krojonych pomidorów
* puszka czerwonej fasoli
* 3 ząbki czosnku
* pół cytryny
* mała puszka kukurydzy
* opcjonalnie ostra papryczka
* łyżeczka papryki słodkiej
* makaron do lasagne (ja zużyłam 6 listków)
* 3 łyżki sosu sojowego
* 1 cebula
* pieprz
* szklanka bulionu wołowego lub wody
* oliwa z oliwek do smażenia
* parmezan do posypania

Przygotowanie:

Na patelni rozgrzewamy oliwę i podsmażamy cebulę. Po 2 minutach dodajemy czosnek i chilli i smażymy przez kolejne 2 minuty. Dodajemy mięso. Kiedy mięso się obsmaży dodajemy sosem sojowym całość zalewamy wodą lub bulionem i dusimy przez 10 minut. Dodajemy pomidory i pod przykryciem dusimy przez 20 minut. Dodajemy sok z cytryny, paprykę i pieprz oraz warzywa z puszki. Dusimy przez około 5 minut. Sos gotowy.
Makaron gotujemy przez 3 minuty, tak by tylko się lekko obgotował i zmiękł.
W naczyniu żaroodpornym układamy warstwami zaczynając od sosu i na sosie kończąc. Ja robię 5 warstw sosu i 3 makaronu. Całość posypujemy parmezanem i zapiekamy w temperaturze 180 stopni przed 20 minut. Gotowe!

Kurczak z ryżem w sosie francuskim

Idzie wiosna, czas na jakieś radosne dania w końcu, lekkie i zdrowe najlepiej. A do tego proste, szybkie w przygotowaniu i tanie :) Czas na dania idealne jednym słowem. W końcu z jednej strony trzeba zadbać o figurę, z drugiej zbierać pieniądze na wakacje, a z trzeciej jeszcze pisać pracę, więc też konieczność pewna się pojawia, a nie tylko chęć, ale ciii.

Sos francuski, to taka moja własna nazwa - mi się kojarzy z Francją, jest porowo musztardowy, do tego orzechy - dla mnie to wystarczy by coś było francuskie.

Danie może i nie jest błyskawiczne, ale też nie jest obciążające, a już na pewno jest bardzo proste.


Składniki:

* 2 piersi z kurczaka
* szklanka ryżu

* garść orzechów włoskich
* 2 pory - tylko białe części
* śmietana 12-18% - małe opakowanie
* ulubione zioła
* 2 łyżki musztardy, ja używam Dijon
* 1 cebula
* oliwa do smażenia
* pół cytryny

Marynata do kurczaka:

* 5 łyżek oliwy
* 5 łyżkek sosu sojowego
* papryka słodka
* zioła, wedle uznania

Przygotowanie:

Kurczaka marynować należy przez co najmniej 6 godzin! Oczyszczonego i umytego kurczaka kroimy w spore kwadraciki, przekładamy do garnka i zalewamy marynatą. Jeśli kurczak będzie marynowany za krótko nie nabierze sojowego smaku, a to w tym daniu jest ważne i nadaje mu charakteru.
W głębokiej patelni rozgrzewamy oliwę, podsmażamy na niej pokrojoną drobno cebulę oraz pokrojonego w plasterki pora. W międzyczasie podsmażamy na osobnej patelni kurczaka - nie wlewamy zalewy, wykorzystamy ją za chwilę, kurczaka wyciągamy widelcem lub jakimś innym sprzętem z zalewy.
Kiedy warzywa zmiękną i stracą na objętości dodajemy do nich to co zostało z marynaty, 2 łyżki musztardy, oraz kurczaka. Patelnie po kurczaku deglasujemy cytryną i przelewamy do sosu. Do sosu dodajemy około szklanki wody, może być więcej w razie potrzeby, tak żeby kurczak był przykryty, smak i tak będzie intensywny. Dusimy pod przykryciem około 15 minut. Po tym czasie dolewamy śmietanę, dokładnie mieszamy i na maleńkim ogniu zostawiamy na parę minut.
Podajemy z ryżem, posypane orzechami.

Pyry z gzikiem - poznański obiad

Danie, któremu jestem wierna od dziecka dziś idzie na tapetę - pyry z gzikiem. Pochodzę z Poznania, więc danie było obowiązkowo jedzone w każdy piątek - czy to u babci, czy u mamy, czy jeszcze u kogo innego. Pamiętam swoje zdziwienie, gdy ktoś mnie uświadomił, że w pozostałych regionach Polski, to w piątek je się ryby. ;)

Postu w piętek już nie przestrzegam, ale miłość do gziku pozostała. Jem go często bardzo, jest to dla mnie danie do zrobienia w tempie błyskawicznym, sycące i jednocześnie lekkie. Każdy ma swój własny przepis na gzik, każdy woli inny, ja lubię bardzo kremowy i śmietanowy, z niewielką ilością cebulki i szczypiorku.

Składniki:

* śmietana 12% małe opakowanie
* kostka twarogu tłustego lub półtłustego
* sól i pieprz
* mała cebula
* pęczek szczypiorku (lub mniej)

Przepis:

Całość można zrobić w robocie kuchennym, wtedy roboty jest zdecydowanie mniej, a gzik ma lepszą konsystencję. Na początek trzeba zmielić/posiekać ser, dodać do niego pokrojony szczypiorek i bardzo drobno pokrojoną cebulkę. Dolać śmietanę i przyprawy. Przez chwilę na małych obrotach mieszać gzik. Można to wszystko rzecz jasna zrobić ręcznie np. widelcem, ale wtedy gzik nie będzie kremowy, bardziej konsystencją będzie przypominać twarożek do chleba - ale jak kto lubi.

Z czym się je gzik?
Kilka opcji do wyboru - najlepszy jest z ziemniakiem pieczonym według mnie, takim z ognia, w skórce. Druga opcja, bardziej miejska i także smaczna - ziemniaki w mundurku, czyli ziemniaki ugotowane bez obierania, które obiera się na talerzu lub zjada w całości. Wersja na szybko, taka jak na zdjęciu - najzwyklejsze ziemniaki z masełkiem.

Guacamole

Dziś kolejny sos - guacamole. Avocado pyszne jest pod każdą postacią, ale chyba taki sos to moja ulubiona wersja. Jeśli coś zostanie, nie trzeba się martwić - sos spokojnie wytrzyma w lodówce jeden dzień, a pasuje również jako pasta do kanapek. Następnego dnia zmienia się jedynie nieco smak - zdecydowanie bardziej wyczuwalny jest czosnek, który w wersji świeżej jest wyjątkowo subtelny.

Składniki:

* 2 awokado
* sok z połowy cytryny
* 2-3 ząbki czosnku
* małe opakowanie kwaśnej śmietany 12%
* sól

Przepis: 

Do blendera wrzucamy awokado - obrane oczywiście. Im bardziej miękkie będzie awokado, tym lepiej. W sklepach rzadko można kupić dojrzałe awokado, więc taka sztuczka - jeśli położy się koło awokado surowego ziemniaka, to dnia następnego nasze awokado będzie dojrzałe.
Awokado miksujemy, dodamy czosnek i miksujemy przez chwilę tylko te 2 składniki. Dolewamy sok z cytryny i dosypujemy szczyptę soli, ja daję czasami więcej niż pół, jeśli cytryna nie jest bardzo soczysta. Cytryna jest bardzo ważna, jeśli jej nie dodamy - awokado bardzo szybko zbrązowieje i będzie nieapetycznie wyglądało. Dodajemy śmietanę i miksujemy aż powstanie gładka masa. Guacamole gotowe!

Salsa pomidorowa

Wiadomo co jest częstym, niezbyt zdrowym dodatkiem do wszelkiego rodzaju spotkań towarzyskich, wieczorów filmowych, meczy.. CHIPSY. Ja chipsów wielką fanką nie jestem, ale za to uwielbiam nachosy, szczególnie z dobrymi sosami. U mnie zawsze pojawia się salsa i guacamole, czasami eksperymentuję z mniej tradycyjnymi smakami i robię różnego rodzaju ziołowe sosy, czy sos czosnkowy. Ale salsa i avocado to podstawa. Znika szybko, każdy chyba lubi no i zdecydowanie zdrowiej jest przez jeden wieczór pozajdać się nachosami niż chipsami. Dzisiaj podaję przepis na salsę, niebawem również przepis na idealne guacamole się pojawi.


Składniki:

* 2 puszki pomidorów krojonych
* 1 papryka zielona lub czerwona
* 1 czerwona cebula
* 2 papryczki chili z pestkami lub bez - w zależności czy ktoś lubi pikantne sosy czy raczej łagodne
* 2 łyżeczki słodkiej papryki
* 2 łyżki cukru (najlepiej trzcinowego)
* 1 łyżeczka soli
* 1 łyżka przecieru pomidorowego
* świeża kolendra, ewentualnie w proszku, choć nigdy nie robiłam z suszoną
* 1/3 kubka szklanki wody
* sok z 1 limonki

Przepis:

W gorącej wodzie rozpuszczamy sól i cukier. I wlewamy do robota planetarnego. Dodajemy pokrojone drobno papryczki chili i przez chwilę miksujemy na dużych obrotach, tak by chilli jak najbardziej się rozdrobniło. Dodajemy pokrojoną paprykę i cebulę i ponownie miksujemy, tym razem już nie na dużych obrotach i krócej, tak by pozostały całe kawałki papryki i cebuli - przyjemnie chrupią podczas jedzenia. Dodajemy pomidory i przecier pomidorowy, paprykę w proszku i miksujemy po raz ostatni, tak by wszystko się dobrze wymieszało. Dodajemy sok z limonki i świeżą, posiekaną kolendrę - ile kto lubi, dokładnie mieszamy, ale już nie miksujemy - salsa gotowa. Można ją spokojnie przechowywać w słoiku przez jakiś czas, nic się tam nie popsuje raczej :)

Caprese z pesto i oliwkami

Czyli moja wersja popularnej sałatki. Zamiast bazylii stosuję pesto, które według mnie pasuje do wszystkiego, jadam z nim nawet jajka jeśli akurat oba produkty są pod ręką. Sama nie przyrządzam pesto, ponieważ smak jest praktycznie identyczny jak ten, który zamykany jest w słoiku, a w tym wypadku jestem leniwa i pozwalam sobie na ten zakup.
Caprese jest dobre na każdą okazję, ja je jadam dość często ze względu na szybkość przygotowania i małą liczbę skłaników - wersja z pesto i oliwkami to wersja na bogato, często jem po prostu pomidora z mozzarellą i dobrą np. czosnkową oliwą z oliwek.
A dziś jem, ponieważ danie jest bardzo wiosenne :)
Przepis chyba jest zbędny..

Pieczony schab ze śliwką

W pysznym sosie śliwkowym, który można jeść od razu lub przerobić na jeszcze lepszy winno-śliwkowy, jeśli okazja jest bardziej uroczysta. Ja zwykle ograniczam się do tego co samo powstanie podczas pieczenia. Mięso nadaje się do zjadania na ciepło, jako typowo obiadowe danie albo jako wędlina na kanapkach. Ja uwielbiam oba warianty.

Schab ze śliwką - niby prosta sprawa, a jednak łatwo mięso przesuszyć, a wtedy przyjemność z jedzenia i karmienia żadna. Każdy ma swoje sposoby - mój jest prosty - rękaw do pieczenia. Nie nakłuwany! Piszę o tym, choć wydawało mi się to zawsze oczywiste, że przecież jak nakłuję, to mięso wyschnie, ale ostatnio już kilka razy spotkałam się z wersją z nakłutym rękawem, więc piszę na wszelki wypadek. Ot i tajemnica, reszta jest prosta i przyjemna.

Składniki:

* 200g suszonych śliwek (mogą być wędzone)
* 500g schabu
* 2 łyżki masła
* 3 małe cebule (mogą być czerwone)
* sól, pieprz, majeranek, ostra papryka, świeży czosnek (3 ząbki)
* rękaw do pieczenia

Przepis:

* Schab myjemy i osuszmy
* Dużym nożem wycinamy podłużną kieszeń - trzeba uważać, by nie przeciąć mięsa na wylot
* Do powstałej kieszonki wsypujemy 1,5 łyżeczki soli, a następnie upychamy 100 g śliwek ( ja w celu upchnięcia używam trzonka drewnianej łyżki, wtedy śliwki puszczają więcej soku, a mięso jest bardziej soczyste)
* Mięso nacieramy przeciśniętym przez praskę czosnkiem, następnie posypujemy z każdej strony solą, pieprzem, papryką i majerankiem (w takiej kolejności)

* Wstawiamy na noc do lodówki
*100g śliwek zalewamy wodą i moczymy przez noc
* Schab umieszczamy w rękawie do pieczenia
* Obok mięsa układamy pokrojone w półksiężyce cebulki, namoczone śliwki i podlewamy wodą ze śliwek, ewentualnie odrobiną czerwonego wina
* Na mięsie umieszczamy 2 łyżki masła
* Szczelnie zamykamy rękaw i umieszczamy w piekarniku nagrzanym do temperatury 180 st na godzinę. Po upływie tego czasu piekarnik wyłączamy, a mięso pozostawiamy w zamkniętym piekarniku jeszcze na kolejne 30 minut (w rękawie)
* Jemy, częstujemy i się zachwycamy!

Zupa cebulowa

Dziś moja ulubiona zupa, najprostsza chyba na świecie i przepyszna. Cebulowa, któż jej nie lubi. :) Robi się ją przez kilkanaście minut, a później to już się sama gotuje. No i jest tania, jak żadna inna zupa, no bo ileż to kilka cebul może kosztować? Góra dwa złote.

Składniki:

* 4 małe cebule 

* litr bulionu

* odrobina suszonego tymianku

* łyżka cukru trzcinowego

* 1/4 kostki masła

* pieprz, sól, cytryna, listek laurowy, 2 ziarenka pieprzu

Wykonanie:

Cebulę obrać i pokroić w piórka. W garnku roztopić masło i wrzucić cebulę. Podsmażać przez kilka minut, aż cebula nieco zmięknie i się ładnie zeszkli. Dodać czubatą łyżkę cukru trzcinowego i skarmelizować cebulę. Jeśli trzeba można dodać więcej cukru. Kiedy cukier się skarmelizuje wycisnąć połowę cytryny, dorzucić listek laurowy, ziarnka pieprzu, tymianek i zalać bulionem. Posolić i popieprzyć i na małym ogniu gotować około 20 minut. Pycha zupa gotowa ;)

Prażone pestki dyni z curry

Dzisiaj chciałam wam się pochwalić super prosty i super smacznym dodatkiem. Ja dodaję go wszędzie - do zup, do makaronów, do ziemniaków, do jajecznicy.. Pestki dyni tak zrobione nadają potrawom charakter i przyjemnie chrupią. Samych nie polecam, bo ich smak jest bardzo intensywny i nieco gorzki. Jeśli ktoś chciałby jeść je solo, to raczej proponuję z innym dodatkiem, lub z prezentowanymi dodatkami, ale bardzo oszczędnie użytymi.

Składniki:

* 100 g pestek dyni suszonych

* pół opakowania curry (albo nieco mniej)

* kilka kropel sosu sojowego

Przyrządzanie:

Najpierw na suchej patelni należy uprażyć pestki, na raczej niewielkim ogniu, można czasami przemieszać, żeby się równo prażyły. Kiedy już większość jest jak trzeba (tzn powystrzelała) wsypujemy curry i sos sojowy - trzeba to zrobić szybko żeby się nie przypaliło i mieszając trzymać na patelni aż się zrumieni i dokładnie oblepi pestki. I nieco przeschnie. Pestki nie powinny brudzić po zdjęciu z patelni. Jeśli chodzi o ryzyko przypalenia, to występuje ono tylko na początku, kiedy pestki się już obtoczą w dodatkach na patelni robi się spokojnie :)

Prosta, domowa zapiekanka makaronowa

To danie robi się dosłownie w kilka minut, smakuje zabójczo, a do tego jest tania. Najczęściej wszystko mam w lodówce/zamrażarce i jest to danie, które można zrobić nawet dla jednej osoby, bez poczucia marnowania czasu i pieniędzy.
Bez żadnej filozofii, dla mnie ważne jest tylko by składniki były dobre, szczególnie kiełbasa - ja wykorzystuję tylko taką domową, kupnej w ogóle nie wykorzystuję, nigdy. I ser - żadnej gumowej goudy, lepiej mniej a lepiej - mój typ, jak zawsze parmezan lub dziugas.

Składniki na dwie rozsądne porcje lub jedną dużą:

* 1 kiełbasa
* 1 przecier pomidorowy
* 2 ząbki czosnku
* papryczka chili - według uznania
* 2 łyżki śmietany 18 %
* smalec
* 50-100 g makaronu, ile kto lubi
* sól, pieprz, cytryna
* 50 g sera do starcia i zapieczenia, a więc też jaki kto lubi
* 150-200g groszku mrożonego

Przygotowanie: 

Makaron należy lekko podgotować w osolonej wodzie, ja trzymam go w garnku o 4 minuty krócej niż sugerują na opakowaniu, po tym czasie odlewam 3/4 szklanki wody z gotowania, resztę wylewam. Groszek zalewamy na moment wrzątkiem by się rozmroził. Na patelni tytanowej (akurat taką miałam) rozgrzewam smalec i podsmażam kiełbasę, po kilka minut z każdej strony, tak by była mocno zrumieniona. Pod koniec dodaję pokrojoną papryczkę chili, razem z pestkami oraz posiekany lub wyciśnięty czosnek. Po dodaniu czosnku nie za długo podsmażam, żeby nie zrobiło się gorzki. Wszystko przerzucam do garnka i dodaję groszek. Na patelnię wyciskam połówkę cytryny i dolewam odlaną z makaronu wodę, wszystko co pozostało na patelni teraz znajdzie się w wodzie. Przelewam ją do garnka z kiełbasą i groszkiem, na maleńkim ogniu gotuję przez około 10 minut, po tym czasie dodaję mały słoiczek przecieru i czekam aż się zagotuje ponownie. Ściągam z ognia i wmieszam śmietanę. Jeśli trzeba to dodać można do smaku sól i pieprz, ale jest to niekonieczne zwykle.
W naczyniu żaroodpornym układamy makaron i zalewamy sosem; posypujemy startym serem i zapiekamy przez około 25 minut w temperaturze 160 stopni w piekarniku z termoobiegiem lub w nieco wyższej bez termoobiegu. Pyszne danie zanosimy na stół i zajadamy ;)